sinan islekdemir

Taşınalı dört seneyi geçti. Beşinci yılımıza yaklaşıyoruz. İlk evlendiğimiz yıllarda, İstanbul'da keyfimiz yerindeydi aslında. Merkezi bir yerde (Kocamustafapaşa) oturuyorduk. Bir ayağımız Taksim, bir ayağımız Kadıköy'deydi. Eşim hemşire, ben yazılımcı olunca, maddi olarak da kötü değildik. Kendi yağımızda kavruluyor, pek birikim yapmasak da, yaşıyorduk. Kızımız olunca işler değişti. Önce, Kocamustafapaşa'da binaların,

Irmak Kitabı, eski patronum(!) -ki aslında beni Rimbaud, Ritsos gibi şairlerle tanıştıran bir dost, bir abimin- Irmak üzerine felsefi bir denemesi. Bu blog yazısında, kitabı okuyacaklar için berbat etmeden (Y ve Z kuşağı buna Spoiler vermek diyor), bu kitaba dair yazmak istedim. Bu kitap önemli. En azından benim için. Çünkü,

This is what we do at ICEYE. And it's just awesome! 18th of June was my birthday and this is my birthday gift from ICEYE Oy. This is how we at ICEYE see the Golden Horn of Istanbul from space using one of our satellites. The image includes so many

Biliyorsun. Dönmem gerek. Ellerim ceplerimde, saçlarım hala nemli, Londra köprüsünün hemen yanında, otelin arkasına düşen, teknelerin bağlı durduğu, hani etrafında restoranların, kafelerin olduğu o sokağa dönmem gerek. Bir sonbahar akşamında, hafif sarhoş. Aklımda eski bir İrlanda bar şarkısı. Adını dahi unuttuğum herkesi tek tek hatırlayıp, Thames nehrine bırakmalıyım onları. Dönmem

Now I am back on social media and after couple of weeks, here are my first impressions: * It is good for communicating with friends. * I only follow those who I care. (Plus a few more just for the sake of it). * I don't share much. * I don't spend too much

Zamandan hızlı ve hayattan yavaş. Hayır. Olayın benim için ışıkla bir alakası yok. Örneğin evren. 13.8 milyar yaşında bir evrende gözlemleyebildiğimiz evren (observable universe) nasıl oluyor da 46.5 milyar ışık yılı yarıçapında olabiliyor? Yani, her şey olduğu yerde dursa, evrenin başlangıcından bir ışık demeti ancak 13.8 milyar

It was an interesting journey so far. And by the age of 36, I stand at the very same place that I used to be when I was 6. Nothing has changed really. * There is nothing called being "an adult". It's just an illusion. I never felt grown up. Not

* Let's skip the essentials by mentioning them. Learn common algorithm challenges. Try solving common interview questions yourself without cheating. Read about the code architectures and see how your favorite open source projects are written. * Always work at places where there are more senior programmers that you can learn from. * Do

I just returned back from a short walk with my family along Laaksolahden beach. And along the walk, my mind drifted from a topic to another. So, this is just a wild idea on my approach to the Simulation Theory. First of all, I should remind the reviewers that I

> İki ayrı doktor ayrı ayrı "-meli, -malı" cümleleri kurmamdan şikayetçi. Hayatı şartlarla, koşullarla yaşıyormuşum. Başka türlü nasıl yaşanır? Koşulların olmadığı, hayatın hep bir şeylere bağlı olmadığı bir şekli mümkün mü? İnsanlar, koşulsuz, şartsız nasıl yaşarlar? Ya da belirsizliklerle! Tamamen delilik. Ben, bilmek isterim her şeyin sonunu. Ne yaparsam ne olacağını.

Hayatım boyunca kendimi insanlara kabul ettirmeye çalıştım. İçine girdiğim her ortamda şebekliklerimin ve gereksiz esprilerimin, çok konuşmamın, çok gülmemin ya da bazen gitar çalmamın sebebi budur. İstedim ki, beni de aralarına alsınlar. Onlardan birisi gibi görsünler. Ayrı kalmayayım. Tüm uğraşlarım beni yalnızca daha öteye sürükledi. Her buluşmadan biten enerjimle ayrıldım.

Ups and downs. They will always be. There is no way to get away from them. Lately, I have been thinking about my whole life. I thought that, everything you get is bound to a condition. That is the way I lived so far. My life is a bulk of

Life teaches you lessons. And there are two types of them: Those you remember and those you don't really give a damn about. From my perspective, I had a lot of life lessons which I just don't care. I can do the same fucking mistakes over and over again and

I was a fool. When I was around 25, I thought that, software developers are like professional sports players. At around the age of 35, you can not pursue it anymore. I thought, having a family, kid(s), more daily responsibilities would drift your mind away from constant learning and

So, where were we? Yes, the Dark Matter, a book by Michelle Paver. Story of a physicist ending up in Svalbard alone in a deadly arctic winter. I can highly recommend!

Okay, maintaining my own blog script was a bit overkill lately. So I deleted my old stuff and switched to self-hosted ghost running in docker. Apologies for the missing rss link :/